Wczesne rzemiosło artystyczne
Zdjęcia
Modele 3D
Wspaniałe okazy ze domów szlachty, kościołów i klasztorów
Już u schyłku średniowiecza śląskie rzemiosło artystyczne osiągnęło wysoki poziom. Wyroby lokalnych rzemieślników zdobiły mieszkania śląskich mieszczan i szlachty, izby rad i cechów, kościoły i klasztory. W sali 5 można obejrzeć cenne obiekty ‒ puchar Nautilusa, złote naczynie w kształcie statku, zdobione złotem puchary i kunsztownie rytowane szkła.
Europejskie kontakty handlowe przynosiły inspiracje i wzory do naśladowania. Najwyższej jakości wyroby wykonywane na Śląsku trafiały na rynek poza granicami kraju. Zwłaszcza szkło z karkonoskich hut od schyłku XVII wieku cieszyło się wielkim uznaniem na dużych obszarach Europy.
W obróbce metali szlachetnych przodowali stale mistrzowie z Wrocławia. Wzorowali się na nich rzemieślnicy z innych miast, jak Świdnica, Jawor czy Głogów. U schyłku średniowiecza w Nysie powstała odrębna tradycja złotnicza, która przeżyła swój rozkwit w epoce baroku.
Prace z Augsburga i Norymbergi były często impulsem do technicznych lub stylistycznych innowacji, które realizowano tu na wysokim rękodzielniczym poziomie. Wyroby śląskiego złotnictwa cechowała trwałość stylów.
Pasma górskie na Śląsku obfitowały w niezbędne do produkcji szkła drewno i kwarc. Od późnego średniowiecza aż do XVII wieku huty szkła pomiędzy Kłodzkiem i Jelenią Górą wytwarzały głównie proste, zielone „szkło leśne”. Hutnicy szkła z Rudaw przynieśli do Doliny Jeleniogórskiej techniki zdobnictwa. Od połowy XVII wieku Śląsk zasłynął produkcją „białego” przezroczystego szkła, uszlachetnionego wyrafinowanym rytem i szlifem. W epoce rokoko wysoki zbyt w całej Europie miało również szkło malowane.
Zobacz podobne obiekty.
Na 2000 m2 powierzchni wystawienniczej prezentowane jest zwiedzającym około 1000 eksponatów z historii kultury Śląska.
)
)
)
)