Sala bankietowa: czasy pruskie

W trakcie remontu Schönhofu przed otwarciem muzeum, w tej sali odkryte zostało wcześniejsze pomieszczenie z około 1400 roku, do którego prowadziło kilka schodów z parteru. Poziom posadzki był niemal trzy metry niższy niż w późniejszej sali, część ścian pokrywała boazeria, a do wysokości dwóch metrów sięgały malowane barwne draperie.
Dzisiaj mieści się tu ekspozycja o pruskiej historii Śląska po roku 1740.

ŚLĄSK STAJE SIĘ PRUSKI

Politycznie, gospodarczo i kulturowo Śląsk pozostawał przez wieki w orbicie Czech i katolickiego południa Rzeszy. Zasadniczo zmieniło się to po podboju kraju przez Fryderyka II w 1740/41 roku.
Śląsk stał się teraz częścią protestanckiego państwa. Jego losy wiązały się z Prusami, rosnącej i ekspansywnej potęgi na północnym wschodzie Niemiec. Na Śląsku zapanował system oświeconego absolutyzmu, który kształtował życie gospodarcze i społeczne. Zmodernizowano państwo i administrację.
Podbój Śląska oznacza punkt zwrotny w historii Niemiec. Prusy zaczęły zdobywać pozycję wielkiego mocarstwa.

WCIELENIE DO PRUSKIEGO PAŃSTWA

Pruski podbój doprowadził do obalenia krajowego systemu, chociaż Śląsk zachował specjalny status prawny w obrębie fryderycjańskiego państwa. Zniesiona została tradycyjna, wiodąca rola stanów. Na czele administracji stał minister prowincji, podlegający bezpośrednio królowi. Zadania polityki fiskalnej, finansowej i gospodarczej przejęły kamery wojenno-domenalne we Wrocławiu i Głogowie jako urzędy centralne. Śląsk podzielony został na kantony wojskowe i miał utrzymywać wojsko w liczbie 35 000 żołnierzy, a więc niemal dziesięć razy więcej niż w czasach austriackich.
Państwo prowadziło aktywną politykę migracyjną. Poprzez pakiet działań wspierało rzemiosło i handel w miastach oraz rozwój górnośląskiego przemysłu. Gwarantowana była wolność wyznania. Duch oświecenia i racjonalizmu kształtował system edukacji i życie kulturalne.

HOHENZOLLERNOWIE NA ŚLĄSKU

Fryderyk II, a później jego następcy często osobiście pojawiali się na Śląsku, podkreślając znaczenie prowincji w państwie pruskim. Sam Fryderyk podczas corocznych podróży inspekcyjnych żywo śledził odbudowę kraju po wojnach śląskich. Wrocław, obok Berlina i Królewca, otrzymał rangę trzeciego miasta rezydencjalnego Prus.
Hohenzollernów na Śląsk sprowadzały nie tylko sprawy polityczne, przyjeżdżali tu też po wypoczynek i rozrywkę. W XIX wieku rodzina królewska wielokrotnie przebywała na wilegiaturze w mysłakowickim pałacu w Dolinie Jeleniogórskiej, przyczyniając się do odkrycia Śląska jako celu podróży przez wytworne towarzystwo z Berlina.