Podwójny portret: Maschka i Otto Mueller

Podwójny portret, którego artysta nie opatrzył tytułem, jest jednym z kilku podobnych wizerunków własnych z początku XX wieku. Wszystkie te prace łączy motyw młodej miłości, co symbolizuje gałązka z wierzbowymi baziami w dłoni Maschki. Olejny obraz, zwany „Wiosna miłości II”, zachował się jako jedna z niewielu wczesnych prac artysty, który później zyskał sławę jako malarz grupy „Brücke” oraz wykładowca wrocławskiej Akademii. Zgodnie z wolą artysty, w 1919 roku Maschka spaliła blisko dwieście prac, czyli niemal całą jego wczesną twórczość.
W momencie powstania portretu Mueller był jeszcze młodym utalentowanym artystą, ukształtowanym przez symbolizm i secesję. Dzieciństwo i młodość spędził w Karkonoszach i Görlitz, następnie zaś studiował na Akademii Sztuki w Dreźnie, gdzie w kręgach artystycznych poznał Maschkę Mayerhofer. Od tego czasu pozowała mu ona jako modelka i ukształtowała typ kobiety jego ekspresjonistycznych dzieł.

W Karkonoszach, dokąd około 1900 roku przenieśli się zakochani, Mueller nawiązał kontakt z braćmi Carlem i Gerhartem Hauptmannami, których domy w Szklarskiej Porębie i Jagniątkowie przyciągały w owym czasie znanych pisarzy, muzyków, malarzy i intelektualistów z całych Niemiec. Kiedy w 1905 roku Maschka i Otto Mueller potajemnie wzięli ślub, Carl Hauptmann stanął w obronie artysty, tłumacząc jego zagniewanemu ojcu, że Maschka jest „gwiazdą i przyszłością” malarza. Mimo wszystkich późniejszych rozstań Maschka istotnie pozostała najważniejszą kobietą w życiu Ottona Muellera.